AO PRIMEIRO CICLO TOCOUNOS FACER CASTAÑAS. SEMELLAN CASTAÑAS DE VERDADE!!!
25.11.10
O CASTIÑEIRO DO SEIS : 3ª PARTE
Ás nenas e nenos de Educación Infantil tocounos facer as follas do castiñeiro, pintalas e pegalas. Pasámolo moi ben facéndoas.
O CASTIÑEIRO DO SEIS :2ª PARTE
Os nenos e nenas de Educación Especial pintamos o chan do castiñeiro. E que ben nos quedou!!!
18.11.10
...E OS DE INFANTIL TAMÉN XOGAMOS, SALTAMOS, ENCESTAMOS, E...COMEMOS CASTAÑAS ASADAS.
Os pequechos e pequechas do Ensino Infantil tamén tivemos os nosos xogos: saltamos, encestamos castañas nun caldeiro e un aro nun cono de xinasia. Seremos uns grandes atletas, ah...e tamén comemos castañas, peladas polas profes para que non nos queimaramos.
17.11.10
...E TAMÉN A ENCESTAR CASTAÑAS!!!
Encestamos castañas pero non era tan doado, saían das caixas para fóra. Era preciso facelo con moito tino e a modo. Ainda encestamos algunhas!
...E TAMÉN AOS IO-IÓS.
Pasámolo moi ben cos ió-iós, ainda que era difícil controlalos. Precisamos máis práctica.
12.11.10
CHEGOU A HORA: A COMERRRRRRRRRR!!!
Que boas están, que ricas. Os profes e as profes asáronas moi ben!!
PREPARAMOS AS FOGUEIRAS.
Con leña e carbón prendemos lume no bidón e remexamos,remexamos para que as castañas comamos.
11.11.10
5 DE NOVEMBRO: MAGOSTO NO SEIS!!!
O venres, día 5, se non chove, imos celebrar o Magosto. Faremos xogos populares con castañas, asaremos castañas, tiznarémonos, bailaremos, etc, en fin, procuraremos pasalo o mellor posible. Cada curso terá o seu bidón e a súa tixola para facer o lume. Os nenos e nenas teñen que aportar un cuarto de kilos de castañas, aprox, xa amoxetadas para que non estouren e tamén leña, podendo ser delgada, para que queime máis axiña. É mellor que este día traian roupa o máis cómoda posible e que non haxa problema con manchala. Cóntenlle aos nenos e nenas como celebraban vostedes o Magosto, se o facían, onde, como, etc para que eles tamén vaian coñecendo a nosa historia e a importancia das castañas na vida dos galegos e galegas.
Xogaremos ao peón ,ás bólas, aos io-ios, á palma, ao pano e á rá, rotando todos e todas polas diferentes estacións.Dentro do posible faremos cos máis pequechos saias e diademas coas follas de castiñeiro e colares de castañas, que tamén poden traer feitos da casa.
Moitas grazas pola súa axuda e colaboración.
Xogaremos ao peón ,ás bólas, aos io-ios, á palma, ao pano e á rá, rotando todos e todas polas diferentes estacións.Dentro do posible faremos cos máis pequechos saias e diademas coas follas de castiñeiro e colares de castañas, que tamén poden traer feitos da casa.
Moitas grazas pola súa axuda e colaboración.
É TEMPO DE MAGOSTO! COMAMOS CASTAÑAS ARREO.
A CASTAÑA EN GALICIA
Hai xa miles de anos que hai castañas en Galicia. Algúns expertos din que os castiñeiros veñen da zona de Oriente Medio(Turquía) e que de alí se espallaron por toda Europa. Na Idade Media, cando se construiron a meirande parte dos mosteiros de Galicia, os monxes foron limpando os montes de arredor e plantando máis ca nada castiñeiros e viñas. Deste xeito medraron moitos bosques de castiñeiros, que se chaman SOUTOS.
Ata hai uns douscentos anos en que se empezaron a sementar en Galicia as patacas traídas de América, as castañas eran o alimento principal dos galegos durante o inverno. Comíanse de moitos xeitos: asadas, cocidas, con leite, con mel,etc.Hai uns cen anos apareceu un fungo ( a TINTA ou filoxera) que se metía nos castiñeiros e facíaos apodrecer. Desapareceron miles de árbores.
O CASTIÑEIRO( Castanea Sativa) debe o seu nome á antiga cidade de Kastania, na península turca de Anatolia.Pode medrar cultivado ou asilvestrado.É unha árbore de folla caduca que vive entre o mar e os 1000m. de altura, en chans acedos. As follas son longas, grandes e de beiras dentadas, con peciolos curtos que lle caen todos os anos polo outono. A flor chámase CANDEA e cando está florida atrae moito ás abellas. Os froitos son os ourizos, verdes e con moitos pinchos, que se abren en catro partes soltando as castañas. A súa madeira é moi apreciada en mobles, portas, etc.
En algunhas zonas de Galicia guíndanse os ourizos ao chan coas baloiras,logo amoreanse nas ouriceiras, písanse e cando abren, cóllense e lévanse ao canizo para que sequen. Noutras zonas cóllense directamente do chan e lévanse para a bodega, fano diariamente pois os xabaríns acaban con elas.
A CASTAÑA é rica en vitaminas B,B,PP e C., mesmo asada ou cocida non perde a vitamina C..É pobre en sodio e rica en potasio, polo que a recomendan aos nefríticos, cardíacos, hipertensos, artríticos e reumáticos. Tamén contén importantes cantidades de ferro, manganeso,cobre,iodo, fósforo e calcio. Pero é preciso mastigala ben para que na súa asimilación evitar a formación de gases.
O MAGOSTO é unha festa de orixe pagá, posteriormente acristianada. É unha festividade solar relacionada co culto á fecundidade; de aí a súa relación directa co lume, coma representación do sol, deus fecundador da terra. Debía considerarse coma un banquete funerario no que a castaña( medra, incha e reventa) e o viño (sangue da terra) podían simbolizar a morte e a vida.É unha comida que reforza os vencellos comunitarios e sociais sendo de acción de grazas polos froitos recolleitos.
Esta festa deu lugar a unha cultura gastronómica ( con receitas moi variadas) ,cantigas, ditos e refráns, adiviñas, etc.Tamén deu lugar a nomes de pobos ( Soutelo), apelidos ( Souto), etc.
Imos facer na entrada un Castiñeiro do Seis espectacular!!!!!!!!!!!
Hai xa miles de anos que hai castañas en Galicia. Algúns expertos din que os castiñeiros veñen da zona de Oriente Medio(Turquía) e que de alí se espallaron por toda Europa. Na Idade Media, cando se construiron a meirande parte dos mosteiros de Galicia, os monxes foron limpando os montes de arredor e plantando máis ca nada castiñeiros e viñas. Deste xeito medraron moitos bosques de castiñeiros, que se chaman SOUTOS.
Ata hai uns douscentos anos en que se empezaron a sementar en Galicia as patacas traídas de América, as castañas eran o alimento principal dos galegos durante o inverno. Comíanse de moitos xeitos: asadas, cocidas, con leite, con mel,etc.Hai uns cen anos apareceu un fungo ( a TINTA ou filoxera) que se metía nos castiñeiros e facíaos apodrecer. Desapareceron miles de árbores.
O CASTIÑEIRO( Castanea Sativa) debe o seu nome á antiga cidade de Kastania, na península turca de Anatolia.Pode medrar cultivado ou asilvestrado.É unha árbore de folla caduca que vive entre o mar e os 1000m. de altura, en chans acedos. As follas son longas, grandes e de beiras dentadas, con peciolos curtos que lle caen todos os anos polo outono. A flor chámase CANDEA e cando está florida atrae moito ás abellas. Os froitos son os ourizos, verdes e con moitos pinchos, que se abren en catro partes soltando as castañas. A súa madeira é moi apreciada en mobles, portas, etc.
En algunhas zonas de Galicia guíndanse os ourizos ao chan coas baloiras,logo amoreanse nas ouriceiras, písanse e cando abren, cóllense e lévanse ao canizo para que sequen. Noutras zonas cóllense directamente do chan e lévanse para a bodega, fano diariamente pois os xabaríns acaban con elas.
A CASTAÑA é rica en vitaminas B,B,PP e C., mesmo asada ou cocida non perde a vitamina C..É pobre en sodio e rica en potasio, polo que a recomendan aos nefríticos, cardíacos, hipertensos, artríticos e reumáticos. Tamén contén importantes cantidades de ferro, manganeso,cobre,iodo, fósforo e calcio. Pero é preciso mastigala ben para que na súa asimilación evitar a formación de gases.
O MAGOSTO é unha festa de orixe pagá, posteriormente acristianada. É unha festividade solar relacionada co culto á fecundidade; de aí a súa relación directa co lume, coma representación do sol, deus fecundador da terra. Debía considerarse coma un banquete funerario no que a castaña( medra, incha e reventa) e o viño (sangue da terra) podían simbolizar a morte e a vida.É unha comida que reforza os vencellos comunitarios e sociais sendo de acción de grazas polos froitos recolleitos.
Esta festa deu lugar a unha cultura gastronómica ( con receitas moi variadas) ,cantigas, ditos e refráns, adiviñas, etc.Tamén deu lugar a nomes de pobos ( Soutelo), apelidos ( Souto), etc.
Imos facer na entrada un Castiñeiro do Seis espectacular!!!!!!!!!!!
EXPOSICIÓN DE CAVEIRAS.
As familias traballaron moito cos nenos e nenas facendo os debuxos das caveiras e tallándoas
10.11.10
CHEGA O SAMAÍN: UUUHHH, MAMASIÑA, QUE MEDO!!!
A NOITE DO SAMAÍN.
AS CAVEIRAS DE CABAZAS.
Estimadas familias:
Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
Na páxina: bibliovictorsaenz.blogspot.com é interesante:
• http://www.cubpack81.com/images/carve_pumpkin.swf ( para tallar caveiras no ordenador)
• As Unidades Didácticas da web do Norberto.
• A webquest sobre o Samaín.
• O xogo do Samaín.
• O video e a letra da Canción do Samaín de Mamá Cabra.
http://www.youtube.com/watch?v=x_6qK2wiB44 ( video e canción de “Corre corre Cabaciña”)
Como sempre, faremos unha EXPOSICIÓN coas caveiras que fagan na casa cos seus fillos e fillas.A partires de mañá xa se poden traer. É un bo momento, mentras a fan, para facela coas súas ideas , para que lle conten contos con moita imaxinación sobre o tema, e para mellorar a súa expresión no galego.
¡ Hai unhos doces moi ricos que se fan coa polpa cocida da cabaza,ovos, fariña e azucre! Estamos dispostos a probalos se alguén os trae feitos. UUUhhhmmmm!
Para aproveitar o papel, pedímoslle que por detrás os nenos e nenas rechen e adornen a súa cabaza favorita e a traian ao cole, recortada, para poñelas polo colexio adiante.
AS CAVEIRAS DE CABAZAS.
Estimadas familias:
Samaín, palabra gaélica, non significa máis que fin do verán, principio do inverno. Na antiga cultura céltica o tempo de Samaín, especialmente a noite do 31 de outubro ao 1 e novembro, era o período máis importante do ano. Eran datas claves para se reunir nos camposantos, comer o ritual e comunal porco de samaín e concelebrar as farradas festeiras dos guerreiros. Era a noite máis perigosa do ano: as portas do outromundo abríanse nesas horas e as ánimas eran quen de vir visitar este mundo e aos seus moradores: tantas veces para render contas inacabadas.
Na páxina: bibliovictorsaenz.blogspot.com é interesante:
• http://www.cubpack81.com/images/carve_pumpkin.swf ( para tallar caveiras no ordenador)
• As Unidades Didácticas da web do Norberto.
• A webquest sobre o Samaín.
• O xogo do Samaín.
• O video e a letra da Canción do Samaín de Mamá Cabra.
http://www.youtube.com/watch?v=x_6qK2wiB44 ( video e canción de “Corre corre Cabaciña”)
Como sempre, faremos unha EXPOSICIÓN coas caveiras que fagan na casa cos seus fillos e fillas.A partires de mañá xa se poden traer. É un bo momento, mentras a fan, para facela coas súas ideas , para que lle conten contos con moita imaxinación sobre o tema, e para mellorar a súa expresión no galego.
¡ Hai unhos doces moi ricos que se fan coa polpa cocida da cabaza,ovos, fariña e azucre! Estamos dispostos a probalos se alguén os trae feitos. UUUhhhmmmm!
Para aproveitar o papel, pedímoslle que por detrás os nenos e nenas rechen e adornen a súa cabaza favorita e a traian ao cole, recortada, para poñelas polo colexio adiante.
BENVIDOS E BENVIDAS AO CURSO 2010-2011
BENVIDOS E BENVIDAS A ESTE NOVO CURSO
Saúde para a nosa lingua!!!
Saúde para a nosa lingua!!!
Suscribirse a:
Entradas (Atom)